Lecz ideą opiekowania się zwierzakiem nie jest bynajmniej wykazanie się odpowiedzialnością, lecz chęć ustawienia się wyżej w hierarchii domowej niż jakaś mniejsza istotka, która nareszcie zajmie niechciany stopień rodzinnej drabiny społecznej.
To może dawać dziecku poczucie, że stało się większe i bardziej dojrzałe, bo przecież jest ktoś mniejszy od niego. Jednak posiadanie zwierzaka ma swoje niewątpliwe plusy. Razem z dowartościowywaniem się, pociecha uczy się również troski o słabszą istotkę, zależną całkowicie od ludzi, wytwarza sobie stopniowo poczucie odpowiedzialności w stosunku do innych, uczy się cierpliwości, ma towarzysza do zabaw i dzięki temu wyładowuje olbrzymią ilość swojej nieokiełznanej energii. Dziecko, które jest jedynakiem z pewnością znajdzie w zwierzaku wspaniałego przyjaciela, któremu uwielbia przekazywać swoje największe sekrety i zwierzać się z problemów, zaś w chwilach smutku znajdzie w nim pocieszyciela. Z tego powodu należy założyć zakup
zwierzęcia, kiedy dziecko zacznie coraz częściej o nim mówić. Jednak należy pamiętać, że nie może to być decyzja pod wpływem impulsu. Wcześniej warto przemyśleć wszelkie za i przeciw, pomyśleć, jaki może to być zwierzak i przeliczyć czy jego pojawienie się nie spowoduje zawirowań w budżecie domowym.