The Evil Within na konsole

W dwudziestym pierwszym wieku gry z gatunku survival horror stają się bardzo powszechne nie bez przyczyny – dobrze zrobiony horror zapewnia znakomitą rozrywkę, napięcie oraz wciągnięcie się w jego fabułę. Wśród wielbicieli tego gatunku rozrywki panuje powszechny pogląd, iż prawdziwymi mistrzami gatunku są japońscy twórcy – od pozornie wyłącznie prymitywnej, bo mocno klimatycznej Ib, po The Evil Within.

Dzieje się tak nie bez powodu – Japończycy uzyskali już jakiś czas temu znakomitą pozycję w horrorowej kinematografii, która na gry znacząco mocno wpływa. Teraz ta rewelacyjna fabularnie gra jest dostępna dla wielbicieli gry na konsoli – została wypuszczona na Playstation Network pssite.com/news.html?tag=playstation+network.

Fabuła jest pozornie jedynie prosta – główną postacią gry jest Sebastian, detektyw przyjeżdżający do szpitala psychiatrycznego w celu wyjaśnienia brutalnego morderstwa. Konwencje detektywistyczne zostają przełamane już od samego początku – zakład przypomina bardziej barokową kaplicę niż placówkę leczniczą, a tuż po przybyciu okazuje się, że w środku nikogo nie ma (motyw na ogół występujący w japońskich horrorach, ale na szczęście jeszcze do końca wyczerpany).

Rozpoczyna się walka nie wyłącznie z potworami, ale też z ludzką psychiką. Twórcy dobrze wiedzieli, co wpływa na klimatyczność, oraz znakomicie to wykorzystali – mroczne, ciasne wnętrza oraz gwałtowne zmiany otoczenia umieją nieźle przerazić gracza. Mimo szerokiej ilości czerwonej farby farby olejne gra zupełnie nie polega na biciu w każdego potwora wokół – bohater jest inteligentny i potrafi zrobić odpowiedni użytek ze znalezionych przedmiotów. Ma to mimo to własną cenę – przeżyte wydarzenia nie pozostają bez echa na jego psychikę, po pewnym czasie zaczyna nawet mieć halucynacje. Ten motyw został jak najlepiej rozwinięty i nie jest jedynie smaczkiem dla gracza, ale ma swoje skutki – choćby zaburza ocenę dystansu bohaterowi. The Evil Within zdecydowanie jest rekomendowana miłośnikom mocnych, niezapomnianych wrażeń.

Amatorzy estetyki (a szczególnie Beksińskiego) nie zawiodą się grając w ten horror – zarówno przeciwnicy, jak oraz pokoju to prawdziwe dzieła sztuki, są silnie dopracowane jak również zrobione z doskonałą precyzją; rekomendowane jest też granie z włączonym dźwiękiem, ponieważ odgłosy są istotne w prawidłowym odbiorze gry. Nawet najmniejsze szczególiki, takie jak anatomia czy światłocień mogą śmiało konkurować ze znanymi dziełami malarstwa, a twórcy potrafią osiągnąć bajeczne efekty ze cieni i świateł, butelkowej zieleni a, także czerni. Gra The Evil Within jest z pewnością silnie grywalna, wciągająca oraz konsekwentna; nie bez przyczyny jest uważana za najstraszniejszą grę Shinji Mikamiego.